miércoles, 23 de marzo de 2016

Atardecer en el desierto.

0























































































sal



































Saltan ascuas al remover los rescoldos de la memoria,
chispas que se convierten encenizas
y por un instante brillan, breves, efímeras
pero los suficiente para decirme ¡estás viejo!
y las palabras caen como un sentencia de muerte .
La condena se he ido cumpliendo  lentamente,
así ha sido desde el día en que nací,
y aquí estoy cumpliendo mi condena                                                                ,
día a día, hora tras hora
con una inercia que va acabándose,
peo aún tengo el impulso para gritar
¡Estoy vivo!
para musitar como en un rezo:
te amo                                                                                            
y rú con una snrisa
me respondes con un beso.




















sa

No hay comentarios.:

Publicar un comentario